Kategori: Blogu Etiketat:
Kur e gjeni veten në territorin që ka rreth 10,000 kilometra katrorë dhe strehon rreth dhjetë kombe të ndryshme të madhësive, gjuhëve dhe kulturave të ndryshme: Bizantine, Romake, të Krishterë dhe Islame, kjo do të thotë se jeni në Kosovë. Njerëzit që jetojnë në Kosovë thjesht duan paqen dhe për të jetojnë një jetë të shekullit XXI. Ata kanë jetuar së bashku me kultura dhe zakone të ndryshme për shekuj dhe ajo kurrë nuk duhet të ndryshojë. Kur vizitova qytete dhe fshatra të ndryshëm në Kosovë, pashë që shumica e njerëzve kishin të njëjtin mendim, se shumica e tyre nuk e kishin problem se kishin fqinjë, të religjioneve dhe kombeve të ndryshme. Përkundrazi, si efekt i luftës, ka njerëz që nuk jetojnë më atje dhe madje ju mungojnë.
Duke patur parasysh fabrikën e tullave në Kamenicë, të udhëhequr nga Mustafa Borovci, ku serbët dhe shqiptarët kanë punuar së bashku për 17 vjet, por edhe fshati serb i Drsnikut afër Klinës ku Sofija, një boshnjake ortodokse, dhe Ikamer Shalai, një shqiptar nga Kosova, jetojnë në një martesë me plot harmoni, e kuptoj se të jetuarit së bashku mund dhe duhet të jetë e mundur.
Në qytetin më të vjetër në Kosovë, Prizren, banorët autoktonë të Prizrenit po përpiqen të harrojnë të gjitha problemet që ndodhën në 1999 dhe 2004 dhe të rikthejnë lavdinë e vjetër të qytetit të tyre. Refet Bushati, orëtar, thotë se ka klientë të të gjitha kombësive në Prizren dhe se ai takohet me njerëz të ndryshëm. Ai thotë se nuk ka rëndësi se çfarë janë emrat e tyre, ose nëse shkojnë në kishë apo xhami. Një i ri, Almedin Faiza, e konfirmon atë: "Ky është qyteti im, kjo është xhamia ime, kjo është kisha ime".
Të moshuarit e kuptuan shumë kohë më parë se ata ishin brezi që mund të ketë qenë në gjendje të parandalojë vuajtjet, pavarësisht kombësisë. Tani ata janë të sigurt se nuk do të lejojnë që kjo të ndodhë përsëri. Sidoqoftë, kur të rinjtë kuptojnë se diversiteti në Kosovë është një pasuri e jashtëzakonshme, Kosova mund të ketë një të ardhme më të lumtur dhe më të ndritshme.
Endrita Kurti dhe Blerina Halili nga Prishtina dhe Petar Djordjevic nga Graçanica, ashtu si të gjithë të rinjtë, kuriozë dhe plot jetë, janë të gatshëm për të mësuar dhe takuar njerëz të rinj. Ata socializohen dhe bashkëveprojnë dhe tregojnë se multietniciteti është i mundur dhe se nuk është vetëm një frazë. Thuhet se njerëzit e lumtur nuk mund të urrejnë dhe njerëzit që urrejnë nuk janë të lumtur. Të rinjtë thjesht duan të jenë të lumtur, kështu që ata nuk ndjejnë urrejtje. Dashuria dhe dëshira për t'u njohur me botë të ndryshme i motivon të rinjtë.
Siç mendojnë shumica e të rinjve nga Kosova, e kaluara e shëmtuar duhet të zëvendësohet nga e ardhmja e bukur. Problemet janë të njëjta ose shumë të ngjashme, pavarësisht nëse jeni një 20-vjeçar serb, shqiptar, boshnjak, turk, rom, ashkali, egjiptian apo dikush tjetër. Sfidat e vërteta me të cilat përballen janë përfundimi i arsimit me sukses dhe përpjekja për të gjetur një punë të mirë. Gjithçka tjetër imponohet nga politika dhe e kaluara.
Për të përmbushur ëndërrat e të rinjve, është e nevojshme që vendimmarrësit të ndalojnë ndarjen e njerëzve në çdo bazë, megjithëse mund të kenë interesa të vogla politike për ta bërë atë. Për më tepër, ne d.m.th. njerëzit që punojnë në media mund t'u kushtojmë më shumë vëmendje gjërave të bukura dhe fatet e njerëzve dhe më pak vëmendje ndaj ndjesive.
Për Kosovën që i përket të gjithëve, sepse jemi krenarë për larminë e saj, le të kalojmë stereotipet dhe të njihemi me njëri-tjetrin!
